ZDROWIE PUBLICZNE W PERSPEKTYWIE MIĘDZYNARODOWEJ WYBRANE PROBLEMY

fragment ze wstępu

Truizmem jest twierdzenie, że zdrowie publiczne to termin trudny do określenia i że istnieje wiele propozycji i wiele strategii budowania jego definicji1. Pojęcie zdrowia publicznego jest wykorzystywane na oznaczanie dyscypliny naukowej, rodzaj działalności praktycznej o specyficznym zakresie, wyspecjalizowanej profesji (grupy zawodowej), układu instytucji, rodzaju infrastruktury, systemu przekonań wartościujących związanych z obroną dóbr wspólnych (system etyczny), zbioru warunków, szczególnego nurtu ustawodawstwa wprowadzanego w życie w XIX wieku, ruchu społecznego, szczególnie związanego z promocją zdrowia2. Charakterystyczną cechą zdrowia publicznego jest udział w jego ak-tywnościach przedstawicieli bardzo wielu dyscyplin. Tylko tytułem przykładu wymienić można lekarzy, dentystów, pielęgniarki, położne, optyków, specjalistów żywienia, pracowników socjalnych, przedstawicieli nauk o środowisku, osoby zajmujące się kształceniem w sprawach zdrowia, administratorów, przedstawicieli nauk o zachowaniu, prawników, ekonomistów, planistów i wielu innych3. Pamiętać przy tym trzeba, że udział wskazanych grup zawodowych (profesjonalnych) polega nie tylko na wykonywanych przez nich czynnościach, ale na rozwijaniu różnych dyscyplin i subdyscyplin naukowych, których dorobek może być stosowany w rozwoju zdrowia publicznego. Wprawdzie zasady wzajemnego wykorzystywania dorobku nie zostały uzgodnione i przedstawiciele różnych dyscyplin - zwłaszcza epidemiologii4 - chętnie przyznają się do pierwszeństwa w tej dziedzinie, to wydaje się, że współcześnie nasila się przekonanie o konieczności bardziej równoprawnego traktowania różnych nauk.