POLITYKA SPOŁECZNO-GOSPODARCZA I JEJ DETERMINANTY W PROCESACH INTEGRACYJNYCH

fragment ze wstępu

Polityka społczno-gospodarcza jest sztuką rządzenia państwem lub innym obszarem przy uwzględnieniu istniejących uwarunkowań. Jest to również sztuka osiągania dla państwa i społeczeństwa tego, co w tych danych uwarunkowaniach jest możliwe. Uwarunkowania mogą być pozytywne i negatywne, korzystne i niekorzystne, na przykład dla określonych grup społecznych, obszarów administracyjno-terytorialnych, kraju i państw ościennych, a nawet dla poszczególnych kontynentów czy całego świata, stąd prowadząc politykę, należy dążyć do podejmowania optymalnych, wyważonych decyzji, respektując wzajemne korzyści. W praktyce osiąga się to przez podejmowanie decyzji kompromisowych, które nie faworyzują wybranych grup społecznych, obszarów czy krajów, ani nie pogarszają sytuacji innych. Polityka taka jest często niezauważana lub krytycznie oceniana przez poszczególne grupy społeczne lub kraje. Wynika to stąd, że społeczeństwa oczekują od polityków i prowadzonych przez nich działań politycznych szybkich i odczuwanych jako pozytywne sukcesów. Nawet główni beneficjenci mogą odczuwać pozytywne następstwa polityki jako niezadowalające, gdyż oczekiwania jednostek, społeczeństw są na ogół nadmienię, zgodne z zasadą nieograniczoności w zaspokajaniu potrzeb.