KU GLOBALNEJ OCHRONIE WIEDZY TRADYCYJNEJ. PRAWO W INTERAKCJI Z RYNKIEM I KULTURĄ

Międzynarodowa kariera wiedzy tradycyjnej jako takiej, bez ścisłego jej wiązania z zasobami genetycznymi, spychającymi ją na drugi plan, jako potencjalnego przedmiotu ochrony prawa własności intelektualnej, zaczęła się stosunkowo niedawno. W związku z tym nadal pozostaje ona jeszcze zjawiskiem nierozpoznanym. Wątpliwości dotyczące sposobu jej rozumienia, brak lub fragmentaryczność regulacji prawnych jej poświęconych, które nie radzą sobie z działaniami wymierzonymi przeciwko niej, a także wiążące się z tym poszukiwanie instrumentów prawnych, które mogłyby zapewnić jej skuteczną ochronę, nie sprzyjają eliminacji z rynku działań kwalifikowanych jako akty biopiractwa. Postrzegana przez różne gałęzie przemysłu jako dobro bez właściciela, po które można sięgać swobodnie, by zapewnić sobie łatwy i nierzadko znaczny zysk, jest eksploatowana często bez zważania na interesy jej twórców. Stanowi to zagrożenie nie tylko dla nich, lecz - w szerszej perspektywie - także i dla światowego dziedzictwa kulturowego. Nie budzi więc zdziwienia okoliczność wzrostu zainteresowania organizacji międzynarodowych wiedzą tradycyjną, w tym podjęcia przez Światową Organizację Własności Intelektualnej prac nad międzynarodową regulacją mającą zapewnić jej ochronę. Książka stanowi przede wszystkim próbę odpowiedzi na pytanie, czy potrzebna jest globalna ochrona wiedzy tradycyjnej per se oraz jakie rozwiązania prawne mogłyby służyć temu celowi. Przedstawiono w niej m.in. pojęcie wiedzy tradycyjnej, ewolucję ponadkrajowych trendów w zakresie sposobów jej ochrony, a także omówiono zagadnienie kryteriów, drogi i czasu jej ochrony oraz beneficjentów ochrony wiedzy tradycyjnej i ich praw.