ZASTOSOWANIE DYREKTYWY W RELACJI HORYZONTALNEJ

Możliwość zastosowania dyrektywy w relacji horyzontalnej to zagadnienie niezmiennie aktualne, a w konsekwencji wymagające stałego zainteresowania nauki. Potrzeba ta wynika przecie wszystkim ze szczególnego charakteru dyrektywy jako aktu prawnego, która wymaga implementacji, czyli przyjęcia przez wszystkie państwa członkowskie przepisów krajowych zmierzających do zapewnienia realizacji jej celów. W prawidłowym modelu zatem skuteczność dyrektywy jest zapewniania za pośrednictwem prawa krajowego, które następnie jest podstawą rozstrzygania konkretnych i indywidualnych spraw przez organy krajowe, w szczególności sądy. Ponieważ jednak w praktyce prawo krajowe wykazywać może istotne deficyty w zakresie prawidłowej implementacji, sądy krajowe - zobowiązane do zapewnienia pełnej skuteczności prawu unijnemu - napotykają szereg problemów związanych z możliwością zastosowania przepisów dyrektywy (wiążącego aktu prawa UE) właśnie z pominięciem prawa krajowego.
Niniejsza publikacja stanowi pierwsze kompleksowe opracowanie powyższego zagadnienia. Autor w nowatorski sposób usystematyzował dotychczasowe orzecznictwo i poglądy doktryny, a następnie podjął polemikę ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości, odmawiającym bezpośredniej skuteczności przepisom dyrektyw w relacji między podmiotami prywatnymi. W publikacji zaproponowano również mechanizmy umożliwiające zapewnienie pełnej realizacji celu dyrektywy, w tym w sporach pomiędzy jednostkami.